Przygotowanie projektu jego konstrukcji zlecono architektowi Stanisławowi Niemczykowi, który pochodzi z tutejszej parafii i jako archiekt jest już projektantem uznanym.
Projekt architektoniczny: arch. Stanisław Niemczyk
współpraca: architekci Anna Niemczyk-Wojtecka i Robert Wojtecki
Projekt wnętrz: arch. Stanisław Niemczyk
Witraże i polichromia: Agnieszka Niemczyk-Janik
Obliczenia statyczne i nadzór: Jerzy Manjura
Kierownik budowy: Jerzy Grygierczyk (krótko także: Zygmunt Tomiczek i Alfons Mynarski)
Powierzchnia zabudowy: 405 m2
Powierzchnia całkowita: 675 m2
Powierzchnia użytkowa: 530 m2
Kubatura: 4850 m3
Projekt: 1995 r.
Realizacja: 1995-1998
Ważnym czynnikiem decydującym o kształcie przyszłej świątyni były uwarunkowania narzucone przez jej otoczenie: kościół zbudowany został na niewielkiej prostokątnej działce położonej w zagłębieniu terenu, między linią torów kolejowych i ulicą, w dzielnicy dosyć gęsto zabudowanej domkami jednorodzinnymi. Wcześniej w tym samym miejscu zbudowany został zakład stolarski, adaptowany na tymczasową kaplicę. Z braku większej przestrzeni trzeba było wykorzystać każ-dy skrawek terenu. Nowy kościół objął w znacznej części powierzchnię wcześniej należącą do tymczasowej kaplicy. Stopniowo usuwano stare mury, natychmiast na ich miejscu budując nowe, a w pozostałej, otwartej już części kaplicy dalej odprawiane były nabożeństwa.
Zbliżona kształtem do trójkąta nawa główna, ograniczona z przodu i boków strzelistymi wieżami, usytuowana została nietypowo: bokiem do linii ulicy. Wejście główne, choć znajduje się praktycznie na linii chodnika, zasłonięte zostało filarem wieży, toteż wchodząc do kościoła trzeba nieco zwolnić, zmienić kierunek poruszania, zanim dotrze się do drzwi. To daje czas pozwalający dostosować się psychicznie do zmiany przestrzeni i przekroczenia tej granicy: ze zwykłej ulicy do świątyni. Przygotowuje dojście do sacrum. Poza tym po przekątnej udało się uzyskać najdłuższy z możliwych na tej działce kształt kościoła.